See maart 2012 van de warmte naar de sneeuw

Afgelopen 2 weken weer een keer terug naar huis geweest voor familie, zaken en plezier. Sinds lange tijd weer eens een keer kunnen tennissen met mijn tennismaten en daarbij natuurlijk ook onze gezamenlijke après-tennis bijeenkomst waarbij de wereld problematiek uitvoering van alle kanten wordt besproken. Tussendoor even de verplichte belasting formaliteiten verricht en een paar leveranciers van Sterlite bezocht.



Na ongeveer een week zijn we met ons gezin en met de familie van Ingrid naar Oostenrijk vertrokken voor een late wintersport vakantie in See en daarbij ook een bezoek gebracht aan de pistes in Ischgl en Sankt Anton. Ondanks dat het al laat in het seizoen was, was er absoluut geen gebrek aan sneeuw. De teller stond nog altijd ruim boven de 2 meter sneeuw ondanks dat s’middags de temperatuur op de pistes kon oplopen naar 15 graden. Op de pistes en zelfs daarbuiten geen bruin plekje te zien.



Met het weer hadden we erg veel geluk. In de 7 dagen Oostenrijk hebben we 1-2 dagen enige bewolking gezien en op de rest van de dagen was het strak blauw. In See waren de pistes beperkt in omvang en met de weinig bezoekers gaf dit het voordeel dat je soms in je eentje aan het skiën was. Er waren haast geen andere wintersporters op de pistes. Dit had ook als nadeel dat het après-skie ook beduidend minder was en we meestal zelf hiervoor moesten zorgen maar dat was gelukkig geen probleem. Na afloop konden we s’middags nog lekker natafelen op het terras met Oma van 80 en Marije van 3 maanden. Op 1200 meter in het dal liep de temperatuur overdag op naar boven de 20 graden zodat dit, zolang de zon scheen, uitstekend terrasweer was.

S’nachts vroor het licht waardoor de sneeuw elke dag nog steeds goed geprepareerd kon worden en alleen in de late middag op de dalafdaling in de zon de sneeuw wat wapperig werd. Maar doordat er zo weinig skiërs waren was het nog steeds erg goed te doen. In Ischgl en Sankt Anton was het drukker en het gebied beduidend groter (tot 200 km pistes). Alleen in Sankt Anton leek het of de sneeuwcondities slechter waren. Ook s’morgens vroeg was de sneeuw al papperig zodat later op de dag de dalafdaling niet echt relaxed was, en we met werksneeuw werden geconfronteerd.


Op vrijdag werden we met lichte regen wakker maar dat was niet erg want we vertrokken om 06:30 al vroeg om mij in Frankfurt af te zetten voor mijn vlucht om 13:25 naar Mumbai. Na een uur vertraging en een voorspoedige reis en slechts 2 uur slapen in het Sahara hotel in Mumbai kwam ik om 07:30 lokale tijd zaterdags aan in Aurangabad. Na een frisse douche en ‘n goed ontbijt was ik om 09:30 weer op het werk om mijn werkzaamheden te hervatten. Nu op zondag geniet ik in rust van mijn weekend en werd pas wakker om 11:30. Nu nog de wekelijkse beslommeringen als vers fruit kopen en een manuele scheerbeurt ondergaan. Kortom we zijn weer terug in India met de dagelijkse beslommeringen van maandeinde, output, kosten en problemen oplossen. Het leven valt niet altijd mee. We hebben het slecht hier.