Local Bali,

Hallo thuisfront,

Hier alweer ons tweede bericht uit Indonesië. Wanneer we dit schrijven zijn we echter al op Mataram, Lombok. Na de eerste dag lekker luieren op lovina beach kwamen we erachter dat de vliegreis naar Flores volgeboekt was en moesten nu een alternatief verzinnen. De plannen zo veranderd dat we nu eerst naar Lombok gaan. Hiervandaan varen we naar Flores via Sumbawa. De scheepsreis en vlucht van Maurere, Flores naar Jakarta hebben we nu voor de zekerheid alvast geboekt.

Bij het plaatsje Anturan, Bali, dicht bij Lovina op ca 5 km, hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om lekker te zwemmen in zee. Anturan is een vissersplaatsje. Op het strand kon je een lekker vers klaargemaakte vis eten. Hier zagen we enkele locals die we ondervroegen over de aanwezige hanen. Om 13:00 die middag zouden de illegale hanengevechten plaatsvinden. Hoewel deze verboden zijn leek het wel of het hele mannendorp hierop af gekomen was zo druk was het. Gokken op hanen en kaartspellen en iets wat op roulette leek. Een bijzondere ervaring zeker wanneer het hanengevecht aanvangt en haast honderd mensen de hanen luid aanmoedigen en nogmaals enkele veren uittrekken om ze klaar voor de strijd tot de dood aanmoedigen.

Na Lovina zijn we doorgereisd naar Ubud, een reis van enkele uren. Alles duurt in Indonesië erg lang. In Ubud hebben we eerst in een eenvoudig onderkomen gezeten maar omdat het zo warm is hebben we een hotel met zwembad uitgezocht. Dit was precies op het goede moment want die morgen zouden we een wandeltocht van slechts 4 km naar Goa Gajah maken. (olifantengrot) Voor de zekerheid een wandelkaart van de omgeving gekocht maar onderweg bleek deze 10 jaar oud te zijn. De routes door de rijstvelden waren niet te vinden of vervangen door moderne resorts. Op een gegeven moment zagen we een weg op slechts 50 meter afstand enkel gescheiden door een diepe schijnbaar niet te overbruggen kloof. We vonden in ieder geval geen oversteekplaats. Een locale boer echter wist zeker dat het zou moeten lukken. Na 20.000 IDR te hebben betaald gidste hij ons steil naar beneden, over rotsblokken de beek overstekend en aan de andere kant weer steil omhoog klimmend. Dit hadden we zelf nooit gevonden, noch gedaan. We waren vuil, vies en bezweet, en de boer hij lachte maar wat blij dat die gekke toeristen hiervoor zoveel geld betaalden. Uiteindelijk 3 uur gedaan over zo klein stukje. Terug zijn we via een resort gelopen om de weg te verkorten. Achterom konden we zo het resort op terwijl aan de poort 2 bewakers met spiegels alle voertuigen op bommen!! Inspecteerden. Zij begroetten ons vriendelijk toen we het resort verlieten.
Het was daarna zalig vertoeven in ons op de rijstvelden uitkijkend zwembad. S’avonds zijn we naar een Balinese dansvoorstelling geweest met gamelan orkest. Leuk om eens mee te maken.

Na Ubud vertrokken we richting Padangbai voor de oversteek naar Lombok. Aangekomen in dit kleine rustieke dorpje werden we geholpen door een Duitse “ Maria” die hier al 8 jaar woonde. We werden ondergebracht in het Maria hotel, eten in het Maria restaurant (Marina Warung) en gingen zwemmen in het idyllische White Sand Beach voor de locals. Hadden Lovina en Anturan een mooi maar Lava strand hier vonden we wat Ingrid omschreef als het echte Balinese zandstrand, wit, helder water, rustig en met Palmbomen. Ook hier was men op de hoogte van Maria.

De volgende dag zouden we een trip door het oerwoud maken met een wereldverbeteraar onder de naam Stefan, een “ mannelijke” Duitser. We zouden om 08:00 vertrekken maar we werden die nacht al om 03:00 wakker van de regen. De toer werd dan ook geannuleerd en zo namen we gelijk de boot maar naar Lembar Lombok.

De 120 km overgang via de Wallace line die Indonesië splitst in een Aziatisch en Australisch gedeelte met verschillende flora en fauna. Na 5 uur kwamen we in lembar aan en hier begon het gebruikelijke ritueel van de trouts om bustickets te verkopen. Deze maffia hebben de zaken zo gearrangeerd dat je wel met hun moet reizen, geen public transport of taxi’s zijn te krijgen. Uiteindelijk voor een oplossing naar het busstation in Mataram gekozen. Onderweg werden we echter in Mataram vriendelijk verzocht uit te stappen. Het busstation zouden we maar met een taxi moeten vinden. Inmiddels was het al wel de hele dag bewolkt en dreigde het te gaan regenen. Via een Bemo naar onze bestemming 50 km verderop Tetebatu tegen de vulkaanwand Ranjani gelegen. Het laatste stukje, 10 km, per Ojek afgelegd. Een Ojek is een motortaxi, rugzak voorop en wij achterop. Inmiddels is het gaan regenen en waren we blij dat we onze eindbestemming voor het donker hadden bereikt. Allervriendelijkste mensen die ons te woord stonden en uitleg gaven maar de andere bezoekers waren die dag vertokken vanwege de regen. Vanaf dat moment bleef het ook regenen en ze stelden de volgende dag dan ook voor om een auto met chauffeur te huren en naar Senggigi te gaan. Dit is aan het strand gelegen en daar het weer hier sneller zou verbeteren hebben we hier maar voor gekozen. Nu we dit schrijven zijn we halverwege deze trip naar Senggigi en hebben wat van de locale activiteiten kunnen zien, weverij, pottenbakker en tempel.

Na dit Internet intermezzo gaan we weer verder.
Op deze belevenissen zullen jullie nog even moeten wachten want die moeten we zelf ook nog ervaren. De groetjes en oh diegenen die bezorgd waren over de mogelijke gevolgen van de aardbeving in Sumatra kunnen we geruststellen. Sumatra ligt zeker 3.000 km verder en we hebben dus ook niets gehoord of gevoeld. Alles is goed behalve de regen van de afgelopen anderhalve dag dan.

Doei, doei, John en Ingrid.