Een birds eye view in Peru

Huaraz, Peru. Dit is de uitvalbasis voor hikings naar de Cordilla Blanco en de ruines van Chavin. Deze toers heb ik geboekt voor de komende dagen zodat jullie nog even moeten wachten op de reisverslagen hiervan. Wat heb ik dan wel gedaan de afgelopen dagen nadat ik vanuit Macchu Picchu in Cusco was teruggekeerd?

Wel vanuit Cusco ben ik naar Arequipa gereisd voor een bezoek aan de Colca Canyon. Hierna op de bus naar Nazca om de Nazca lijnen in de woestijn te zien en verder naar het Nationale Park van Paracas en het eiland Ballestas bij Pisco. Vanuit Pisco ben ik via de hoofdstad Lima nu in Huaraz.

De Colca Canyon is bekend om zijn hoogte en diepte van de canyon en de aanwezigheid van de Andes Condors. Om deze canyon te zien heb je een aantal dagen nodig en daar hadden Ik en Red(mond), een kompaan waar ik de afgelopen 3 weken mee ben opgetrokken, niet zoveel zin in. In een georganiseerde 2 daagse toer per minibus dus naar Chivay waar we een thermal bad bezocht hebben, en verder naar Cruz del Condor. Dit is een plek waar erg veel Condors voorkomen en waar deze vogels met een spanwijdte van haast 3 meter akelig dicht bij komen. Het doel van de toer hebben we bereikt maar alweer blijkt dat de Peruanen het niet zo nauw nemen met afspraken wat je wel en niet ziet, je zou er haast gefrustreerd van raken, maar blijven lachen is de beste remedie en je niet al te gek laten maken. Waarom maken zo toch toerbeschrijvingen als ze doen wat ze zelf willen. ( waar haal ik deze wijsheid toch allemaal vandaan!!!)

Terug in Arequipa zijn we via de nachtbus verder gereisd naar Nazca waar we vroeg in de morgen aankwamen. De Nazca lijnen zijn figuren van honderden meters afmeting en zijn honderden jaren geleden gemaakt en zijn het best te zien per vliegtuig in de vroege morgen of late middag. Om 08:00 zaten we, 1 uur na zonsopkomst, dus al in het vliegtuigje (6 persoons Cesna). We hebben zo´n 12 figuren kunnen ontwaren in de woestijn. Het is net of je in een rollercoaster zit want de pilot laat om beurten zowel de passagiers aan de rechterkant als de passagiers aan de linkerkant de figuren zien wat betekent dat je erg scherpe bochten moet maken. De spuugzakjes waren niet voor iedereen voor niets aanwezig. Na het nuttigen van ons ontbijt, wat ons wel zo handig bleek te doen na deze rit, zijn we verder gegaan naar Ica.

Net buiten Ica ligt Huacachina wat een oase in de woestijn is met akelig hoge zandduinen. Het is een klein maar relaxed plaatsje waar je even op adem kan komen, alhoewel… Na onze intrek in het hostel stond om 16:00 een sandbuggy toer met sandboarding op het programma. Crossen dus door de woestijn en hoge duinen op en af met de buggy. Hierna mochten we zelf proberen om met de sandboards beneden aan de voet van deze hoge duinen te komen. Nu is mijn snowboard techniek niet echt ontwikkeld (na een middag snowworld in Landgraaf, Limburg heb ik verder naar mijn weten nooit meer op deze plank gestaan!). Het board is een veredelde plank met wat was aan de onderkant gesmeerd, welke er na 2 meter is afgeschuurd. Toch kwam ik met vallen en opstaan beneden alhoewel het maken van bochten niet echt lukte. De laatste keer dus maar gewoon op de buik op de plank en loodrecht naar beneden met een huizingwekkende vaart. Genoeg adrenaline opgedaan dus voor een oude vent als ik. Gelukkig is mijn ego weer wat opgevijzeld want iedereen schat mij jonger in dan 50 jaar. De mensen en medereizigers zijn toch wel erg aardig, niet.
Vanuit het hostel een toer geboekt naar Paracas. Dit was dus niet slim! Klaarblijkelijk ben ik hardleers in Peru, want….

Het vervoer bleek goed geregeld maar aangekomen in Pisco bleek dat de toer naar het Paracas park met gids om 11:00 vertrekt en hierna niet meer. We kwamen om 12:00 in Pisco aan, dus.. Na enig aandringen over afspraak is afspraak kregen we een private toer wat wel een slap aftreksel bleek en zonder gids, maar ja beter iets dan een middag verloren. De volgende morgen om 7:00 vertrok de toer naar de islas Ballestas, waar als gevolg van El Ninjo nu zoveel voedsel voorkomt dat er op dit eiland 50.000 vogels bivakkeren en verder pinguïns (Humbolt), zeeleeuwen (lobos) etc. Met zoveel vogels ontstaat er veel guano en dat ruik je. Na 1 uur was het tijd voor de terugvaart. Jammer dat we in het zicht van de haven zonder benzine kwamen te staan. Je zou toch denken dat als je deze toer dagelijks doet dat je voldoende benzine meeneemt. Niet is zo onlogisch als in Peru. Herhaaldelijk merken we dat wanneer je een taxi ritje neemt men eerst voor 10 Sol benzine tankt! Goed na 45 minuten dobberen kwam dan eindelijk iemand een extra jerrycan met benzine brengen zodat we op eigen gelegenheid naar de kant konden varen. S´middags hebben we de 4 uur durende rit naar Lima gemaakt waar ik de volgende busreis naar Huaraz had geboekt voor 23:00.

In Lima zijn we de laatste uren rondgeleid door een lokale bewoner die Red in Bolivia had ontmoet. Na huizingwekkende capriolen te hebben doorstaan door de taxichauffeurs van Lima was ik weer veilig in de busterminal om 22:15. De bus vertrok gelukkig op tijd en met de geboekte Cama zou ik lekker slapend om 07:00 in Huaraz aankomen. Jammer genoeg begaf de versnelling het midden in de nacht zodat we op een vervangende bus moesten wachten. Uiteindelijk ben ik om 11:00 dan toch in Huaraz aangekomen en inmiddels mijn toer gevonden voor de komende dagen.


Nog slecht 4 weken en dan moet ik weer terug. Het aftellen is begonnen.

Gegroet vanuit het leuke, zonnige, verre en warme Peru.

John