Galapagos

Beste luitjes,

Aan alle vakantievierders of zijn jullie hier nog niet aan toe? Ik lees regelmatig berichtjes van mensen die terug zijn van vakantie. Moet er niet gewerkt worden?

Na mijn laatste bericht uit Cuenca, Ecuador heb ik weer het een en ander ondernomen. Ik ben naar het Inca bouwwerk Ingapirca geweest bij Cuenca, heb Banos bezocht voor zijn heilzame baden en een rafting tocht alhier en hierna direct door naar Quito voor mijn tocht naar Galapagos. Terug in Quito heb ik het monument op de evenaar bezocht.

Via het openbaar vervoer ben ik vanuit Cuenca naar Ingapirca gegaan wat het grootste en meest indrukwekkende Inca bouwwerk in Ecuador moest zijn. Na 3 uur bussen arriveerde ik en zag een relatief kleine site. Het zou het Ecuadoriaanse Inca antwoord op Machu Picchu in Peru moeten zijn maar het haalt dit bij lange na niet. Het is een leuke maar kleine en weinig indrukwekkende site. Na 1 uur had ik het wel gezien en ging weer terug naar Cuenca.

Op naar Banos. Dit is een klein plaatsje aan de voet van een vulkaan welke nog steeds actief is en gevaar kan opleveren voor een eruptie. Ze organiseren tochten om naar de krater te kijken maar het weer was niet zo goed dus heb ik dat maar overgeslagen. S´morgens ben ik op een rafting tocht gegaan op de Rio Negra. Omdat het erg rustig was (maar 3 passagiers in de boot inclusief mezelf, naast de gids) konden we met de gids enkele gekke kapriolen uithalen met de boot (het vlot ondersteboven varen, moedwillig omslaan etc). S´middag na afloop zat ik onder het vulkaangruis (de rivier heet niet voor niets Rio Negra). Gelukkig hebben ze hier in Banos een warm water bad van 43 graden waar je lekker in kunt verpozen en de vermoeienissen wegspoelen na de inspanningen van vanmorgen op de Rio Negra. Sommige mensen hier klagen nog dat het water te koud is !!! terwijl water van 58 graden het bad continu instroomt. Het was lekker de dompelingen in het warme en koude water. Hierna door naar Quito.

Ik had geluk en stootte op het einde van de middag (30 min voor sluitingstijd) op een voordelige last minute reis naar Galapagos welke de volgende morgen vertrok voor een sterk gereduceerde prijs op een first class boot. Dit nadat ik al haast een andere toer geboekt had voor 14 juni. Het enige minpuntje was dat het een 4 dagen tocht was maar dat heb ik gecompenseerd door nog 2 dagen extra op het eiland te blijven en van hieruit een tocht te organiseren naar een ander eiland nl. Santa Maria.

Galápagos, ook een treurig paradijs.
In alle informatiecentra die er op de eilanden zijn wordt de bezoeker ook geïnformeerd over de treurige geschiedenis van de eilanden. De mens heeft er sinds de 16e eeuw flink huisgehouden. Zo kunnen de schildpadden bijna een jaar zonder eten en drinken, dus dat was ideaal voedsel tijdens lange scheepsreizen. Maar ze bleken ook goede olie op te leveren, 100.000-en schildpadden hebben zo het loodje moeten leggen. En uiteraard alle andere dieren, die (zelfs nu nog) zo tam zijn als wat, waren makkelijke prooien voor de jagers. Op Santa Cruz zijn er nog 2000 reuze landschilpadden over. En nu is het de overbevissing, het stropen (Azië wil nog steeds haaienvinnen, schildpadden en zeekomkommers) , de overbevolking en het massatoerisme dat een bedreiging vormt voor deze paradijselijke eilanden. Verder verdrijven de geïmporteerde geiten, katten, ratten en honden nog veel inheemse diersoorten. Men is druk bezig dit te veranderen maar het toerisme is een enorme trekker voor Ecuadoreanen van het vaste land, en voor deze immigratie zijn kennelijk geen, of weinig stringente regels opgesteld. Zo zijn de schildpadden op een van de eilanden (er zijn vele ondersoorten van oa de schildpadden en elk eiland heeft door zijn unieke biosfeer unieke soorten voortgebracht) uitgestorven door de verloren concurrentie met de geiten. De laatste mannelijke schildpad George leeft daarom al sinds 1972 op het Charles Darwin Research Institute op Santa Cruz. Dit exemplaar heet toepasselijk Lonely George maar sneu is het wel.

Nu het positieve, ik ben op de Galápagos eilanden. Zeven dagen lang mooi weer, overweldigende natuur, duiken met haaien en schildpadden, snorkelen met spelende zeeleeuwen, loeren onder de veren van een nestende blauw-voet jan van gent (Booby) en nog veel meer. In dit stukje probeer ik jullie een beetje te laten proeven hoe ik Galápagos heb ervaren.

Bij de Galápagos denk je (wellicht wat naïef) aan een mooi en indrukwekkend natuurgebied. Maar het eerste zicht op het vliegveld, de eilanden en het havendorpje was lelijk, dor, volop in de bouwsteigers, veel auto’s en herrie makende scooters. Wat daarna echter opviel waren de vele zeeleeuwen. Zeeleeuwen in de haven, op de steiger, op de boulevard en op de stranden. We zijn snel op onze first class boot gegaan en zijn direct vertrokken voor onze toer. Eerst de Mangrove bossen van Santa Cruz bij Caleta Tortuga Negra waar we de zeeschildpadden zagen. De tweede dag gingen we naar het boven de equator liggende eiland Genovesa waar we twee toers en snorkelmomenten hadden. We zagen de fregatvogels in hun paringskleuren, Nazca-, Red- en Blue- footed Boobies. Hierna snel onze snorkelspullen aangetrokken en zijn bij een strandje gaan zonnen, snorkelen en zwemmen. Daar lig je dan, naast de zeeleeuwen. De eerste zwemervaring met zeeleeuwen is onvergetelijk. Maar werd nog vele malen overtroffen door het snorkelen bij Isla Champioen op de vijfde dag bij Santa Maria. Dit was onderdeel van de tocht naar Santa Maria, en daar zwommen we met ongeveer 10 onvoorstelbaar speelse zeeleeuwen

Na het bezoek aan Isla Bartholome met zijn mooie uitzichten en het Lavastrand zijn we teruggevaren naar santa Cruz. Hier zijn we de volgende ochtend naar de hooglanden van het eiland gegaan. Vooral het bezoek aan El Chato, een Reuzenschildpadden-reservaat, was indrukwekkend. Het is een onvoorstelbaar gezicht om deze enorme beesten (tot 250 kg zwaar!) in het wild te zien rondscharrelen. Hierna hebben we een van de lavatunnels bezocht. S middags ben ik naar het Darwin centrum geweest, waar ze vele reuzenschildpadden kweken om weer terug in de natuur te zetten. Verder hebben ze hier ook land Iguanas. Ook op Galapagos ervaren ze de effecten van de Global Warming en zijn de populaties van schilpadden en pinguïns ernstig verstoord (nog maar 2000 van de origineel 6000 stuks over sinds El Nino van 2000). De volgende dag zat de expeditie er weer op en keerde ik terug naar Quito.

Vandaag 13 Juni ben ik naar de evenaar geweest. Eerst het officiële monument in La Mittad Del Mundo bezocht en hierna naar de echte evenaar welke zo´n 240 meter noordelijker ligt. (foutje). Het monument en evenaarmuseum is nogal toeristisch maar wat leerzaam was is dat men recentelijk een pre-Inca monument heeft ontdekt op een bergtop hier niet ver vandaan waar precies de evenaar overheen loopt met de 23 graden hoeken van de jaargetijden. Hebben ze in de 9e eeuw een rekenfoutje gemaakt, de indianen hadden dit 1000 jaar geleden al wel door hoe een en ander werkte.

Van het weekend ga ik mijn laatste toertjes maken naar de oude stad van Quito, Otavalo voor wat spulletjes en hierna nog de Cotapaxi (5.897 m)beklimmen zodat ik 20 juni klaar ben om om 06:40 via Houston en New York naar Brussel terug te vliegen.

Tot ziens waarschijnlijk weer in het koude kikkerlandje Nederland over 1 week.