Ecuador het 5-de land

Familie, lopers, tennisvrienden en ander gespuis,

Vandaag is het 2 juni en de afsluiting van de voorjaarstenniscompetitie. (sommige moeten tot morgen wachten voor de afsluiting, maar vooruit.) Ik hoop dat iedereen met plezier zijn wedstrijden heeft kunnen afwerken. Jammer genoeg kon ik er deze keer niet bij zijn en ik ervaar dit dat ik mijn team dan ook lichtelijk in de steek heb gelaten. De uitslag van de onze laatste wedstrijd weet ik niet maar waarschijnlijk wordt het een degradatie naar de derde klasse. Jammer maar volgend jaar beter. Joyce was al zeker van een kampioenschap. Gefeliciteerd. Ingrid heeft het net niet weten te halen op 1 a 2 wedstrijdpunten na. Jammer maar toch een goede prestatie van haar en haar team.

Maar nu mijn ¨lijdensweg¨. De laatste keer berichtte ik dat ik in Huaraz was aangekomen. Van daaruit zal ik nu verder berichten.

Allereerst ben ik op een dagtochtje naar Chavin de Huantar geweest. Dit is een van de pre-Inca volkeren welke leefden en hun glorietijd hadden 1200 BC tot 500. Er is nog eea van overgebleven en daarom ben ik naar de tempel wezen kijken. De weg ernaar toe was weer adembenemend met al die passen, meertjes en bergen. Verder heb ik een hikingtocht gemaakt door de Cordilla Blanco. Dit is een gebergte met de meest hoge Bergen na de Himalaya. In het gebied zijn 50 bergtoppen hoger dan 5.000 meter. In vergelijking, Noord Amerika heeft 1 bergtop en Europa heft geen bergtop hoger dan 5.000 meter. Normaliter duurt deze tocht 4 dagen maar ik ben mijn laatste dag (de derde) in versneld tempo teruggegaan om mijn busconnectie te halen. We hadden een groep van 5 personen exclusief de gids/kok en ezeldrijver. Alles wordt op de rug van deze beestjes gepakt wat wel zo gemakkelijk was bij het lopen en klimmen. De overwonnen hoogteverschillen varieerden tussen 3.000 en 4.750 meter. Op de eerste avond na hadden we gelukkig droog weer. S´avonds kon het erg koud worden met de nachtvorst die we gehad hebben. Slapen was niet erg aangenaam daar de dunne matrasjes op de koude en ongelijke ondergrond niet erg veel comfort gaf.

Het bijslapen heb ik daarna maar gedaan in Ecuador. Voordat ik echter in Ecuador was ben ik eerst naar de Chan Chan stad geweest in Trujillo en via nachtbussen naar Piura in het noorden van Peru ben ik gelijk doorgereisd naar Vilcabamba in Ecuador. Al met al ben ik inclusief mijn hikingtocht in Huaraz totaal 5 nachten niet in een hostel/hotel geweest en dus al die tijd ook geen douche gezien. Je kan je voorstellen hoe dat moet voelen na zo´n tijd een lekkere warme douche te moeten ondergaan.

De derde en laatste dag van de trekking ben ik alleen om 08:00 vertrokken voor de 25 km van die dag. Gelukkig scheen het zonnetje en was het alleen maar bergafwaarts van 4.200 meter naar 3.000 meter. Van de hoogste top van 6.700 meter tot de andere reuzen van ruim 5.000 meter kon je goed de invloed van het klimaat zien. Alhoewel de toppen allemaal nog ruim wit van de sneeuw zagen zag je goed hoeveel de sneeuw was teruggetrokken. Grote gedeeltes van alle gletsjers hadden hun nu opgedroogde sporen achtergelaten.

Aan het einde van de trekking moest ik met 2 collectivo´s terug naar Huaraz. Na 1 uur wachten op de eerste collectivo informeerde de chauffeur me doodleuk dat er geen collectivo was en dat ik hem uitsluitend als taxi kon huren. Dat noemen ze nu chantage want er is geen andere optie of je moet verder willen lopen voor een extra 5 uur. Gelukkig kwamen er andere mensen waardoor zijn plannetje in duigen viel en hij plotseling toch als collectivo kon optreden. Dit zijn de ¨streken¨ van de Peruanen.

In Trujillo aangekomen ben ik op pad geweest om een van de oudste beschavingen van Zuid Amerika te bezoeken. Deze mensen leefden rond 500 BC tot 1.500 en hadden grote steden gebouwd van Adobe (of gedroogde klei) Het is bewonderenswaardig dat er überhaupt nog iets van over is. Ook hier gold weer dat alles intact is gebleven totdat de Spanjaarden in 1500 langskwamen. Nu resteert een grote zandhoop waar men ijverig restauratiewerkzaamheden aan verricht. Zelfs nu raak je nog onder de indruk als je de omvang van deze stad ziet. Na deze bezichtiging had ik het wel gehad met Peru en wilde ik mijn laatste 3 weken in Ecuador rondhangen.

S´avonds dus maar weer in de nachtbus naar Piura en vanuit deze stad gelijk door naar Vilcabamba in Ecuador. Ecuador is heel anders dan Peru en veel welvarender. Allereerst betaal je officieel met Amerikaanse dollars, wat natuurlijk vreemd is buiten Amerika. Verder is het straatbeeld behoorlijk ontwikkeld. De auto´s zijn goed onderhouden en vrij nieuw en de wegen en plaatsjes zien er verzorgd en onderhouden uit. Het landschap is ook anders. De omgeving is vrij groen en doet iets denken aan Frankrijk.

Ik kwam om 19:30 in het hostel met de naam ¨The hidden garden¨ aan. Dit is een leuk en relaxed hostel met mooie kamers, warm water, restaurant en zwembad. Vilcabamba is een klein pittoresk dorpje van 1000 mensen waar je even lekker kunt bijkomen. Vakantie vieren is heus niet zo eenvoudig en ontspannend als iedereen denkt. Soms is het echt afzien!!
Hier heb ik dus 2 dagen even niet veel gedaan afgezien van lezen, luieren en een tochtje door een natuurparkje in de omgeving. Vanmorgen ben ik weer op de bus gestapt voor mijn 7 bus-uurtjes naar Cuenca waar ik vanavond ben aangekomen. Nog 2,5 week en dan zit het er al op. Maar nu eerst nog even in Ecuador naar Riobamba, Banos, Quito en de Galapagos. Het wordt dus toch nog even druk maar daar zal ik jullie de volgende keer mee lastigvallen.

Tot de volgende berichtgeving,

John