Laos na de vietnam oorlog.

Laos na de Vietnam oorlog
Op de laatste dag in Luang Prabang zijn we om 05:00 uur opgestaan om het ritueel van de voedsel ophalende monniken te zien. Rond 06:00 kwamen ze in processie voorbij om telkens hun etensschaal voor jou open te houden om eventueel wat rijst of andere etenswaar te ontvangen. Er zijn altijd mensen die geld willen verdienen en dus kopen we rijst om deze weer aan de monniken te kunnen weggeven.

Ook hebben we gisteren de zonsondergang bekeken en het koninklijk paleis bezocht.

Tot 1975 was Laos een koningrijk om na de Vietnam oorlog te veranderen in een communistisch bolwerk. De communisten hebben dit land na 1970 overgenomen na het verlies van de Amerikanen in Vietnam.

Na 8 uur in de bus te hebben gehobbeld zijn we in Phonsavan aangekomen, “dicht” bij de grens met Vietnam. Dit is een stoffig plaatsje wat erg Chinees aandoet en waar weinig of niets te zien valt behalve de enige attractie de “plain of jars”. Deze stenen kruiken zijn 2000 jaar oud en wegen van 500 tot 6000 kg. Men weet nog steeds niet waar ze precies voor hebben gediend, urnen en/of opslag van voedsel of wijn. Met een tour zijn we 3 sites gaan bezoeken en een huis waar men zelf Lao-Lao whisky stookte. Deze natuurlijk ook geproefd.

Om op de sites te komen moesten we strikt de paden bewandelen. Gedurende de jaren tussen 1960-1970 hebben onze Amerikaanse vrienden deze regio helemaal plat gebombardeerd, 500 kg bommen per inwoner!! Nog steeds vallen er ca 100 slachtoffers per jaar door nog niet opgeruimde clusterbommen welke in de rijstvelden, scholen etc verscholen liggen. Onderweg naar de “Plain of Jars” komen we nog een ploeg MAG medewerkers tegen die aan het ruimen zijn. Zij willen enkel niet gefotografeerd worden.

De Laotianen zijn redelijk vergevingsgezind. De gids had enige clementie en hield zicht in omdat er een Amerikaanse in ons gezelschap was. Even ervoor vertelde hij nog dat hij in zijn jeugd een gratis zwembad had gekregen van de Amerikanen. Een bomkrater in het rijstveld achter zijn ouderlijk huis. Op straat zie je ook jeugd lopen met opdrakken van USA op hun shirt/sweater.

Vanuit deze plaats zijn we verder getrokken naar Vang Vieng een paradijs voor “Friends” liefhebbende backpackers. Hier hebben ze restaurants met lounge bedden waar de jeugd van deze wereld gezapig naar de herhalingen van “Friends” liggen te kijken.
We hebben een leuk resort “Riverside Bungalows” waarbij we ontbijten met fantastisch uitzicht over de rijstvelden en Karsbergen. Nooit geweten dat rijstvelden zo zoetig en weeïg ruiken.

We hebben een kaart van de omgeving gekocht en zijn met de fiets de niet gebaande paden gaan verkennen. Hierbij moesten we telkens als we een riviertje of beek passeerde 20 tot 50 €cent tol betalen. Ingrid heeft onderweg maar weer eens een sjaal gekocht, deze worden lokaal met de hand gemaakt. Met een beetje afdingen hebben we 5€ betaald waar de weefster 3 dagen werk aan heeft gehad. Zijn we na het passeren van enkele verkeerde beken tot de conclusie gekomen dat we verdwaald waren. In het dorpje keken ze ons alleen maar verbaasd aan en wezen ons de weg vanwaar we gekomen waren. Na 1,5 uur weer op het goede pad! Waden tot je knieën met de fiets aan de hand om enkele ondergelopen wegen te vervolgen. Wegen vol met kiezels en keien. Eindelijk na 5 uur en enigszins verbrand zijn we bij een grot aangekomen waar we lekker konden zwemmen en genieten van een koud pilsje. De grot bezoeken hadden we niet veel zin in, het zwemmen wel. Bier Lao is nu onze beste vriend geworden hier.

De dag erop wilde we wat spannends doen en hebben we een dag kajakken en cave tuben gedaan. Met 12 man in kajaks 17 km de rivier afgepeddeld en ondertussen enkele grotten bezocht. In een van deze konden we op een autoband, de tube, aan een koord een grot in. Binnen hadden we slechts 50 cm over tot het plafond maar het was wel spannend als je tenminste geen last van claustrofobie hebt. Na de lunch weer het water op.

Vang Vieng is een jongeluiparadijs waar je met je tube van bar naar bar kunt drijven. Handige knapen werpen je een band toe en halen je in om nog een biertje of emmer alcohol te nuttigen. De dapperen konden zich vanaf een 12 meter hoge toren af laten schommelen om vanaf 7 met hoogte in de rivier te plonsen.

“Rick moet zeker wat voor jou zijn.”

Vanmorgen vroeg weer vertrokken en nu zijn we in Vientiane. We blijven hier 2 dagen en gaan de 23ste september 2008 naar Siem Reap.