Slowboat naar Luang Prabang

Met de slowboat naar luang Prabang, Laos.

Vanuit Thaton, Thailand hebben we rondgewandeld om de omgeving te verkennen. Ook hier wordt het straatbeeld gedomineerd door monniken, Buddha’s en temples. Na het wandelen hebben we de Thaise massage maar eens uitgeprobeerd. Een voetmassage leek ons wel wat.

Thaton ligt echt dicht bij de grens met Birma(circa 2-4 km). We bevinden ons nu centraal in de beruchte ' Gouden Driehoek ' : deze regio was voorheen de draaischijf van de handel in opium en zijn derivaten. Vanaf een heuvel kunnen we in de verte het 8 km niemandsland van Birma zien liggen.
Bij het inchecken in ons resort “Riverview Bungalows”, gelijk aan de Mae kok rivier hebben we gelijk een dagtocht geboekt naar enkele hill tribes, waaronder de bekende of beruchte Karen Long-neck.
Hier zagen we ook de Karen Big-ear. Na een ochtend klimmen, dalen en dwars door het oerwoud/jungle en na het doorkruisen van een Lahu dorp kwamen we tegen het middaguur bij de Mae-kok rivier uit waar we door de gids achtergelaten werden om opgepikt te worden door de watertaxi op weg naar Chiang Rai. In een aardig vaartje raceden we in amper 2 uur naar dit 60 km verder liggende plaatsje. Onderweg konden we ons laten fotograferen met een 5 meter lange python maar dat aanbod hebben we maar afgeslagen.

In Chiang Rai hebben we op het busstation de bus (zeer gammel en volledig airconditioned, (alle ramen en deuren stonden gedurende de gehele rit open)) genomen naar het Thaise grensplaatje Chiang Kong. Hier hebben we in het locale Teakhouse een kamer voor de nacht gevonden.

Het is echt laagseizoen want vrijwel overal waar we komen zijn we de enige gasten. In een ander Teakhouse hebben we ons avondeten genuttigd. Wel vreemd om voordat je een restaurant binnen mag eerst je schoen uit te moeten doen (ook in ons overnachting teakhouse is men beducht op krassen in de vloer).

Na onze maaltijd van Sweet en Sour, fried Catfisch en Curry heeft de eigenaresse nog een riedeltje op haar snaarinstrument gespeeld. Deze was nog van haar opa en dat kon je horen want hij was al die tijd waarschijnlijk niet gestemd geweest.
De volgende morgen vroeg op pad om nog wat dollars te scoren voor de visa voor Laos. Pas de 4de bank kon ons gelukkig de benodigde dollars verkopen. Met de rugzakken in de tuk-tuk naar de immigratie om een exit stempel te halen.

Met een bootje de Mekong (De Mekong, in het Vietnamees Mê Kông en in het Chinees Lancang Jiang, is een rivier in Zuidoost-Azië. De rivier is 4909 kilometer lang en wordt beschouwd als één van de belangrijke rivieren in Azië. De rivier loopt achtereenvolgens door de landen China, Myanmar, Laos, Thailand, Cambodja en Vietnam.) overvaren naar de Laos kant om hier de benodigde douane formaliteiten te vervullen.

We moesten 35$ pp visumkosten betalen en kregen in dank een nieuw stempel. Een vriendelijke meneer begeleide ons naar de pier en regelde het ticket voor 280.000 Kip (12.000 Kip is 1 €) pp, want we waren wat aan de late kant omdat de boot om 09:30 zou vertrekken.
Uiteindelijk waren we om 09:45 aan boord en vertrokken we pas om……. 11:15 en constateerden we dat de tickets officieel maar 220.000 Kip pp waren. Gelukkig was het niet druk aan boord en was deze maar voor 50% gevuld waardoor iedereen een bankje voor hemzelf had. Je moet er niet aan denken dat in het hoogseizoen alle bankjes door 2 personen bezet zijn want zelfs alleen was hij al krap en smal. De gekochte kussentjes waren een verademing op de harde houten bankjes.

In de namiddag om circa 17:00 arriveerden we in Bakbeng een gehucht in Laos niemandsland waar circa 1000 mensen leven. De kamers hebben hier van 18:00-22:00 uur stroom en alleen koud water. Een koude douche na 6 uur op een warme vochtige boot is echter zeer luxe kunnen we jullie vertellen. Daar knap je van op. Na een rondje dorp ( de enkele weg 500m oplopen en dan weer 500 meter terug zijn we neergestreken aan een “restaurant” met zicht op de Mekong en kaarslicht. Na een eenvoudige maar smaakvolle maaltijd werd ons de bekende/beruchte Laos Whisky aangeboden. Deze was scherp en brandde in je keel. Tot nog toe valt het erg mee met de muggen. Wel slikken we braaf onze Malaron tabletten maar we zie nauwelijks muggen en worden dus ook niet gestoken.
Op tijd naar bed om om 03:00 te worden gewekt door een overijverige haan. Hield deze eindelijk zijn kop, was een half uur later de hond het niet eens met enkele gasten?. Hij heeft zeker een 1 uur staan keffen. Om 07:30 op want de boot vertrekt exact om 09:00!! (uiteindelijk pas 10:00 dus).

Klaar voor het tweede traject naar Luang Prabang. Vandaag weer een mooie omgeving van een aaneenschakeling van ongerept oerwoud, dorpjes en Teak plantages. Het weer blijft net als de stemming goed, warm, vochtig en droog.
Overal worden lokalen afgezet en opgehaald en telkens weer loopt dan een dorp uit om die vreemde langneuzen te aanschouwen. Soms zie je kleine kinderen verschrikt weglopen om een paar seconden later met broek of jurk aan weer terug te komen. De dorpen kenmerken zich door een uitzonderlijke grote schare kinderen. Ze hebben hier waarschijnlijk nog niet van anticonceptie gehoord.

We arriveren pas tegen de avond in Luang Prabang en laten ons door een Tuk-tuk naar ons onderkomen brengen waar we wederom de enige gasten zijn. De was weer even laten doen want terwijl je niets doet (deed ik eigenlijk al) zweet je je toch ongans en dat gaat stinken op den duur (deed ik ook al langer, dus niets nieuws). In Luang Prabang hebben we een tocht gemaakt naar de Kuang Si watervallen en vandaag naar de Pak Ou grotten (Tham Ting). Van deze laatste mag ik zelfs geen foto plaatsen van Ingrid, zo’n waardeloze bezienswaardigheid was dit.

Vandaag onze tickets voor Siem Reap in Cambodja gekocht en de bus tickets naar Phonsavan (de hoofdstad van de provincie Xhieng Khuang in Laos sinds 1975. De stad heeft ongeveer 60.000 inwoners. Tijdens de burgeroorlog in Laos hebben vele gevechten in dit gebied plaatsgehad.) waar we morgen dinsdag 16 september heen gaan.

Zo zijn jullie weer even op de hoogte van onze ontwikkelingen en avonturen.

Tot de volgende verslaglegging,

John en Ingrid