Derde reisverslag vanuit Rio Dulce

Bericht 3 from Rio Dulce, Guatemala.

zie ook mijn site

johnolsthoorn.reisdagboek.net

Morgen Woensdag 16 maart ga ik naar het Caribische eiland Utila wat bij Honduras hoort. Hier wil ik in ca 4 dagen mijn PADI duikbrevet gaan halen Voor deze kust is het mogelijk om te zwemmen met walvishaaien. Walvishaaien zijn de grootste haaien die er zijn. Ze doen geen vlieg kwaad en leven van plankton. Het lijkt me wel gaaf om deze kolossale beesten te kunnen zien. Maar nu eerst mijn belevenissen sinds mijn laatste bericht van 6 maart uit Xela, wat alweer enige tijd geleden is.


Na Xela ben ik Joris Dekkers gaan bezoeken in San Pedro la Laguna aan het meer van Atitlan. San Pedro is een echt backpackers plaatsje en je vindt hier dus ook veel cafeetjes en leuke (andere) restaurantjes dan gewoonlijk. Het was wel gek om Joris hier te zien nadat we slechts enkele weken geleden gesproken hadden oven onze reizen naar dit continent. Een leuke ontmoeting. Aan het meer van Atitlán, ingeklemd tussen drie imposante vulkanen, liggen twaalf indianendorpen. Deze dragen elk de naam van een apostel. De dorpjes ademen een geheel eigen sfeer uit, niet in het minst door de fraaie, kleurrijke kleding van de bewoners.


Na San Pedro is Joris nog even doorgegaan met zijn studie Spaans en ben ik naar Antigua afgereisd. Antigua is in het verleden vaak door natuurgeweld geteisterd. Een aantal keren is het getroffen door aardbevingen en vulkaanuitbarstingen waarna de regering besloot een nieuwe hoofdstad te bouwen het nu bekende Guatemala City. (de laatste uitbarsting was in mei 2010 waarbij ook nog slachtoffers zijn gevallen). Maar de vulkaan is nu rustig en je kunt hem weer beklimmen, alhoewel je niet helemaal naar de top kunt. Antigua ligt op 1530 meter boven zeeniveau en is een sfeervolle en nog steeds koloniale plaats. Al lopend op de met kinderkopjes geplaveide straten kom je steeds weer kloosters, kerken en gebouwen in Spaans-koloniale stijl tegen. Vanuit Antigua ben ik naar Semuc Champey afgereisd wat enkele honderden km verder ligt.



Semuc Champey is een natuurreservaat en bestaat vooral uit natuurlijke turkoise gekleurde poelen die boven de rivier Cahabón liggen en tussen steile bergwanden begroeid met bomen. De poelen hebben zich door de eeuwen heen boven op de rivier gevormd en bestaan uit kalksteen. Enkele honderden meters verder stroomt de wilde rivier weer bovengronds. Het reservaat ligt ongeveer 12 kilometer ten zuiden van het stadje Lanquín. Om in Languin te komen moet je de laatste 12 km via onverharde wegen, zo ook de weg naar Semuc Champey zelf. Languin is een klein en dromerig dorpje wat zelf buiten het park en enkele grotten niets heeft. Het hostel wat ik hier genomen heb was hetzelfde als wat Joris beschreef. Een uitzinnig mooi uitzicht. Ook de douche was wel aardig omdat er geen raam/muur was keek je zo onder het douchen naar de ondergaande zon. De volgende dag zijn we de excursie naar Semuc gaan doen. 1o km achterin een truck staan over onverharde wegen valt nog niet mee. Eerst zijn we enkele grotten ingegaan waar we met kaarslicht doorheen moesten. Omdat er overal water stond moesten zelfs enkele stukken zwemmen en konden her en der via een watervalletje onze weg vervolgen. Een leuke andere manier om grotten te bezoeken. Een mooie ervaring. Na een swing via een schommel in de rivier, waarbij ik nog een pijnlijke rib aan heb overgehouden, zijn we Semuc wezen bewonderen. Vanuit het “El mirador” had je een mooi overzicht van de poelen.



Na Languin weer een lange 7 urige shuttle naar mijn volgende bestemming nl. Flores. Vanuit Flores kan je in 1 uur de Unesco site van Tikal bezoeken. Om 4:30 op en om 5:00 vertrekken om bij zonsopgang in het park te zijn. Nu zie je nog enige flora en fauna en is het nog niet zo warm. Met een gids zijn we in ca 4 uur de site overgegaan en hebben naast de gerestaureerde ook nog volledig begroeide monumenten kunnen zien. Een gekken gewaarwording om op een 70 meter hoge tempel over de toppen van de jungle uit te kunnen kijken. Naast Palengue vindt ik dit toch wel een van de mooiste site die ik hier in centraal amerika heb gezien.


Vanuit Flores, waar de zon mooi in het meer ondergaat, ben ik doorgereisd richting de Caribische kust en ben ik nu dus in Rio Dulce, vlakbij de grens met Honduras.