Aankomst in Mexico D.F.

Zie mijn andere website www.johnolsthoorn.reisdagboek.net

Mijn wens om jaarlijks een keer langdurig op reis te gaan is begonnen. Ik start nu in Mexico.

Hóla, como estan? Chicas Y Chicos.


Ik ben na mijn lange voorbereiding dan eindelijk vertrokken. Vanuit een koud Amsterdam kwam ik woensdagavond om 19:45 lokale tijd aan in Mexico D.F. zoals de hoofdstad hier in Mexico wordt genoemd. Na ettelijke keren te zijn overgestapt met de metro kwam ik eindelijk aan in mijn hostel vlak bij het beroemde Zocálo plein. Gelukkig was er een vriendelijke Mexicaan die mij de weg vertelde en die uiteindelijk me zelfs tot het laatste station begeleide.

De eerste dag zou ik eigenlijk even rustig moeten zijn, maar na het ontbijt vertrek ik naar Teotihuacán, het grootste tempelcomplex van Noord- en Centraal Amerika. Op het hoogtepunt – in de 5e eeuw n. Chr.- was Teotihuacán een stad met meer dan 200.000 inwoners. Belangrijke bezienswaardigheden hier zijn de Tempels van de Zon en de Maan, de ‘Avenue van de Dood’ en de Tempel van Quetzalcoatl. De ruïnes van Teotihuacán, ‘de plaats waar mensen goden worden’. Dit bekende ruïnecomplex ligt op ongeveer 50 km, een uurtje rijden van Mexico Stad en zou eigenlijk maar binnen het uur te bereizen moeten zijn, maar….. ook hier kennen ze verkeersopstoppingen. Het verkeer de stad uit stond muurvast en daardoor een vertraging van 1 uur opgelopen. Wat opvalt is dat het relatief erg rustig is met de toeristen. Zowel in de stad als op de site zie je er nauwelijks. Het weer hier is zonnig en warm (ca 30 graden, maar in de zon lijkt het veel warmer want erg veel schaduw is er niet.)

De tweede dag ben ik rustigaan begonnen, ontbijtje, beetje slenteren en ‘s middags naar de drijvende tuinen van Xochimilco. De kanalen hier zijn de laatste overblijfselen uit de Azteken-tijd toen Mexico City nog een eiland in een meer was en Tenochtitlán heette. Hier een foute echt toeristische boottocht gemaakt.


We laten D.F. op ruim 2.200 m hoogte achter ons en dalen langzaam maar zeker af naar ongeveer 1500 m, de hoogte waarop Oaxaca ligt. Deze stad ligt in een vallei en aan de voet van de Sierra Madre. Het unieke aan Oaxaca is de mengeling van koloniale en talloze Indiaanse invloeden. Wandelend door het koloniale centrum en rondkijkend zie je dat hier net als in Zuid-Amerika alles zich afspeelt op het centrale plein. Aan dit plein,het Zócalo, (zelfde als in D.F.), bevinden zich de kathedraal van Oaxaca. De mooiste kerk hier echter is de Santa Domingo de Guzman, welke is gemaakt met een sobere gevel van steen, maar van binnen is de kerk één en al goud, en veel uitbundiger als de kathedraal van D.F. Ook de plafondschilderingen zijn weergaloos. In het aanlengende voormalige klooster heb ik de expositie bezocht met veel artefacten van de tijd van Monte Alban tot het heden. Oaxaca de Juárez ligt vlakbij de Zapoteekse vindplaats Monte Albán. Vandaag ben ik naar deze Zapoteekse ruïnestad Monte Alban geweest. (Unesco site) Deze kleinschalige site ligt ontzettend mooi op een afgevlakte bergtop met een beetje mystieke, harmonieuze sfeer die doet denken aan Machu Picchu in Peru. (een klein beetje maar!) Monte Albán was de hoofdstad van de cultuur van de Zapoteken. De stad werd in ongeveer 600 voor Christus voor het eerst bewoond, maar begon na 500 v.Chr. echt te groeien. Op haar hoogtepunt, 500-750 na Chr. was het een stad van naar schatting zo`n 30.000 inwoners.
Vanavond pak ik een nachtbus naar Chiapas de Corzo voor een tocht door de Cañon de Sumerido.

Dat vertel ik later wel.

Hasta Luego.

John